Albert Camus: Atë që di për moralin dhe detyrat, ia kam borxh futbollit

Albert Camus dikur tha: “Pas shumë vitesh në të cilat bota më ka dhënë shumë përvoja, atë që di me siguri për moralin dhe detyrat, ia kam borxh futbollit”.

Me këto fjalë, shkrimtari, filozofi dhe gazetari francez u kthye në ditët e tij të universitetit kur ishte portieri i ekipit të futbollit të të rinjve Racing universitaire d’Alger (RUA). Camus ishte një lojtar i mirë, por jo lojtar aq i madh sa arriti tw bwhej legjendar nw njw tjetwr profesion më vonë.

Për Jim White, autor i “A Matter of Life and Death: The History of Soccer in 100 Quotes”, futbolli mund t’i ketë mësuar Camus disa gjëra rreth vetëmohimit, bashkëpunimit, guximit dhe qëndrueshmërisë. Kjo është një mënyrë pozitive për të parë përvojën e tij me futbollin. Nga ana tjetër, ka mësime më të thella e më të errëta të jetës që Camus i mësoi në futboll:
“Ka diçka të përshtatshme për një filozof si Camus mes shtyllave të portës”. Është një pozicion i vetmuar, individi është i izoluar nga shokët e tjerë të skuadrës dhe për të zbatohen rregulla të ndryshme në krahasim me ta. Nëse ekipi i tij shënon një gol, portieri e di se nuk ka të bëjë fare me të. Nëse kundërshtari shënon, i gjithi është faji i tij. Si portier, Camus kishte mjaft kohë për të reflektuar mbi natyrën absurde të pozicionit të tij”.

Camus – të cilin mund ta shihni në foton e mësipërme – u sëmur nga tuberkulozi kur ishte vetëm 18 vjeç. Mushkëritë e tij ishin shumë të dëmtuara për të vazhduar të merrej me sport, kështu që ai iu drejtua filozofisë.

Kur Camus u zhvendos nga Algjeria në Francë, ai mësoi se filozofia ishte gjithashtu një lojë e ashpër dhe konkurruese – diçka për të cilën e kishin përgatitur ditët e tij të futbollit. Një herë ai tha: “Mësova . . . se topi nuk vjen kurrë nga drejtimi nga i cili prisnit të vinte. Më ndihmoi më vonë në jetë, veçanërisht në Francën kontinentale, ku askush nuk luan sipas rregullave.”